Linda: "Mensen met dementie blijven mensen, ieder met hun eigen verhaal"

‘Op de een of ander manier heb ik altijd een klik met mensen met dementie’, vertelt Linda (62). ‘Ik denk omdat ik écht in ze geïnteresseerd ben.’ Als acteur en trainer werkt Linda voor verpleeghuizen waar ze zorgmedewerkers traint om met mensen met dementie om te gaan. Ook haar 89-jarige moeder heeft dementie. ‘Ik doe m’n best om onze samenleving dementievriendelijker te maken. Ook voor mijn moeder.’

Verward winkelen

Tijdens een dagje winkelen in Deventer viel het Linda op hoe verward haar moeder was geworden. ‘Eerst had ze het tijdstip van onze afspraak niet goed in haar agenda staan. Toen ik haar trof bij het station, wist ze niet of ze haar fiets op slot wilde doen of hem juist van het slot wilde halen. Dit bevestigde waar ik al langer bang voor was.’ Na de nodige onderzoeken kreeg de moeder van Linda te horen dat ze de ziekte van Alzheimer en een angststoornis heeft. Hierdoor reageert ze meer dan normaal angstig op situaties. Inmiddels zit Linda’s moeder in verpleeghuis De Globe in de wijk Bottendaal. ‘Een prachtige, kleinschalige plek voor haar, midden in een levendige buurt.’

Wind door de haren

Linda staat altijd voor haar moeder klaar, ook nu ze in een verpleeghuis woont. ‘Ik bezocht haar meerdere keren per week. Dan nam ik haar mee naar een terras in de buurt. Even naar buiten, de wind door de haren voelen en samen kijken naar hondjes of spelende kinderen. Ze fleurde dan helemaal op. Ook zongen we samen liedjes en speelden we een potje Rummikub. Dit laatste deed ik bewust met haar in de huiskamer. Dat viel andere bewoners op en zo haakten er steeds meer mensen aan bij onze potjes. Inmiddels is dit uitgegroeid tot een Rummikub clubje. Zo heeft mijn moeder alsnog een aantal nieuwe vriendinnen leren kennen die ze herkent en vertrouwt. Ik vind het fijn dat ik die verbinding voor haar en de andere bewoners heb kunnen leggen. Dat neemt de eenzaamheid en het verdriet heel even bij haar weg.’ 

Communiceren tijdens corona

Door het coronavirus is de situatie tussen moeder en dochter noodgedwongen veranderd. Bezoekjes zijn tijdelijk niet meer mogelijk. ‘Maar dat heeft mij er niet van weerhouden om contact met haar te hebben. In overleg met het verpleeghuis videobellen we nu regelmatig. Dan wandel ik in het bos en laat ik haar de natuur om mij heen zien. Daarnaast schrijf ik brieven aan haar met daarin bijvoorbeeld gedichten. Ze houdt van taal. Ook al wordt dat minder, soms vindt ze zo’n gedicht nog heel leuk. Als ze verdrietig is, belt het verpleeghuis mij en probeer ik haar via de telefoon te troosten. Of ik ga voor haar raam even staan zwaaien. Toch is dat lastig, want ze wenkt me steeds naar binnen als ze me ziet. Ze begrijpt niet waarom ik niet naar binnen kom. Het is voor ons allebei schrijnend dat ik niet op bezoek mag komen. Ondanks deze zware omstandigheden ben ik blij dat ik er toch nog op een andere manier voor haar kan zijn.’

Elkaar omarmen

Niet alleen Linda heeft oog voor haar moeder. Ook de zorgmedewerkers en vrijwilligers van De Globe zorgen goed voor haar. En zelfs de kinderen in de buurt weten het verpleeghuis te vinden. ‘Ze brengen kaarten voor de ouderen, heel lief. Die kleine gebaren, dat vrolijkt deze mensen enorm op. Ik vind het belangrijk dat de buurtbewoners zich bewust zijn van het verpleeghuis in hun wijk en dit omarmen. We leven nu eenmaal in een samenleving waarin dementie een steeds grotere rol speelt, omdat er steeds meer ouderen bij komen. Ook zij zijn én blijven mensen met een eigen verhaal. Ik hoop daarom dat we allemaal op onze eigen manier meer oog gaan hebben voor deze groep mensen. Samen zijn we hierin sterker dan alleen.’

Herkennen van dementie

Verschillende organisaties geven tips voor het herkennen van dementie in alledaagse situaties. Zo kunt u bijvoorbeeld iemand helpen in de supermarkt. Kijk voor de tips op dementievriendelijk.nl of op de dementievraagwijzer.

Hulp vragen of hulp bieden